ครูป้อม

นายราชิต สุพร

เดือนกุมภาพันธ์ 2554

สอนให้ลูกเป็นคนเก่ง ไม่ยากเท่ากับสอนให้ลูกเป็นคนดี

การที่เราเรียนรู้อะไรสักอย่างแล้วแกล้งทำเป็นเข้าใจ
แต่ในใจลึกๆ แล้วไม่เข้าใจอะไรเลย จะเป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง
'การเรียนรู้ที่ดีเราต้องกล้าถามผู้รู้ ในเรื่องที่เรายังไม่รู้ถ่องแท้'...

คนมากมายที่มีครอบครัวที่อบอุ่น มีบ้านที่สวยงาม
คนมากมายมีเงินใช้อย่างจุใจ มีของอำนวยความสะดวกครบครัน
และยังมีคนอีกมากมายที่เป็นเช่นเด็กเร่ร่อนดังในภาพที่เห็นเหล่านี้
คำถามก็คือ 'โอกาสอันใดที่ทำให้พวกเขาได้รับจากสังคมคือตรงนี้'

คำพูดที่หลุดจากปากเรา ต้องคิดให้ดีเสียก่อน ไม่ใช่ว่าห้ามไม่ให้พูด! แต่ต้องระมัดระวังคำพูด..
คำพูดที่หลุดออกไปแล้ว ก็เปรียบเสมือน 'เราโยนเม็ดทรายลงกลางมหาสมุทร' ...

บางครั้งครูถ่ายทอดความรู้แก่ศิษย์ อาจจะต้องให้เขาได้นำเสนอจินตนาการของเขา.. จะประจักษ์มากกว่า..

แม่น้ำ ลำคอง สายน้ำโดนทำร้ายจากมนุษย์เสียเอง
สายน้ำเคยล่อเลี้ยงมวลมนุษย์มายาวนาน เรากับไม่เห็นความสำคัญของสายน้ำ
น้ำจืดบนโลกเรามีเพียง 3% ที่สำคัญเราใช้ได้จริงๆ เพียง 1 ใน 3 เท่านั้น
'สายน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตเรามาเนิ่นนาน โปรดจงห่วงแหนสายน้ำกันนะครับ'

การเข้าใจกันและกันทุกๆ ฝ่ายตามวัยวุฒิของสมาชิกในครอบครัวแต่ละคน เป็นสิ่งที่ดีงาม

ขอบคุณฟ้าที่เป็นใจ ให้หลายๆ คนสุจใจตามฟ้า..
สรรพสิ่งทุกอย่างย่อมมีคุณค่าในตัวเอง แตกต่างกัน

ท้องฟ้า ทำให้เรามีความสุข.. เสียงท้องฟ้า ทำให้เราได้พบความสงบ เยือกเย็น

 สรรพชีวิต..ไม่เคยจำกัดในความรัก..
แต่มนุษย์เสียเอง..ที่กำลังแบ่งแยกเรื่อง "ความรัก"

การทำให้จิตเป็นปกติจะรู้สึกอิสระและเป็นจิตใจที่มี 'ความสุข'

ทุกครั้งที่ผมย้อนกลับมาอ่านบันทึกเรื่องนี้
ผมจะรู้สึกมีพลังหวนกลับมาอย่างบอกไม่ถูก
(ต้นไม้ปัญหา)

หากคุณมองสิ่งใดเพียงแค่ด้านเดียว คุณก็จะไม่มีวันเห็นอีกด้านของสิ่งนั้น..
(ทั้งความงาม/ความไม่งาม)